Discus Hernia Auteur Alain Bergenhuyzen
De wervelkolom bestaat uit verschillende wervels en tussenwervelschijven. Een tussenwervelschijf of discus bestaat uit een zachte kern ( nucleus pulposus) die omgeven wordt door een rubberachtige ring (annulus fibrosis) . Wanneer een scheur optreedt in deze buitenste ring, kan een deel van de zachte kern naar buiten toe verplaatsen ("hernia").
Door de aard van de mechanische krachten zal deze uitstulping van de tussenwervelschijf meestal naar boven toe gebeuren. Hierdoor komt de hernia in contact met het ruggemerg en/of de zenuwwortels. Door deze druk op deze zenuwstructuren ontstaat irritatie en een ontstekingsreactie die initieel pijn uitlokt.
Prevalentie
Vooral chondrodystrophe rassen (Teckel, Franse Bulldog, Beagle, Lhasa Apso, Jack Russel enz.) komen in aanmerking voor een discus hernia met de Teckel goed voor 45-70% van alle gevallen. Bij deze honden, treden de klinische symptomen gemiddeld op tussen de 3-6 jaar, hoewel er vaak reeds een tussenwervelschijf verkalking zichtbaar is op rongen voor de leeftijd van 2 jaar. Bij non -chondrodystrophe rassen (Labrador Retrievers, Duitse Herder, enz.) treden symptomen meestal op tussen de 5 en 12 jaar oud.
Symptomen
Cervicale discus hernia’s ( nekhernia) geven meestal alleen maar pijn zonder al te veel verlies van de zenuw functie aan de ledematen. De meeste honden zullen hun nek trachten te immobiliseren en met een stijve gang lopen. Zij zullen vaak weigeren hun nek te buigen (om te eten). Een meer uitgesproken hernia kan leiden tot een ataxische ("dronken man") manier van lopen aan de voor-en achterpoten en kan tenslotte zelfs leiden tot een volledige verlamming van voor - en achterpoten.
Thoraco-lumbale discus hernia’s ( rughernia) presenteren zich vaak met een variabele mate van pijn. Vroeg in het verloop van de ziekte zal een huisdier gewoon weigeren te stappen maar nadien zal er zich vaak ook een ataxische gang ontwikkelen aan de achterpoten ( itt. nekhernia). De voorste ledematen lijken meestal normaal. Vervolgens kan een volledig verlies van de motorische functie van achterste ledematen optreden ( motorische verlamming) . Meestal op hetzelfde moment, verliest het dier de kracht om zijn blaas te ledigen (urine pooling) . Dit leidt tot een grote opgezwollen blaas en het daaropvolgende urine druppelen. Tenslotte wanneer de pijnperceptie (diep versus oppervlakkig) verloren gaat, is dit vaak een teken van ernstig ruggenmerg letsel en kan dit bijdragen tot een slechte prognose, indien niet tijdig ingegrepen wordt.
Wanneer consulteert u onze kliniek?
Een discus hernia kan een chirurgische noodsituatie zijn. Prognose voor herstel verslechtert aanzienlijk als mate en de duur van de compressie vergroot. Elk van de hierboven beschreven klinische symptomen zijn redenen voor evaluatie door een dierenarts en mogelijkse doorverwijzing naar onze kliniek. Als een operatie wordt geadviseerd, kan uw eigen dierenarts u verwijzen naar onze chirurg.
Onderzoek
Een neurologisch onderzoek is nodig om de ernst van de hernia te beoordelen. Het onderzoek helpt ons te lokaliseren welk gebied van de wervelkolom verder onderzocht dient te worden.
Er zijn tevens vele andere oorzaken van rugpijn en verlamming, waardoor bijkomende onderzoeken zijn nodig om enerzijds andere oorzaken uit te sluiten en anderzijds de mogelijke hernia te lokaliseren.
Aanvankelijk start men met standaard rontgen opnames maar soms zijn meer geavanceerde tests noodzakelijk om te zien welke tussenwervelschijf daadwerkelijk de problemen veroorzaakt.
Myelografie ( contraststudie) en MRI zijn de meest gebruikte methoden. Af en toe is het noodzakelijk om wat hersenvocht (cerebrospinale vloeistof - CSF) te verzamelen voor een bijkomende analyse. Deze test kan helpen bij de diagnose van inflammatoire aandoeningen die het ruggemerg aantasten.
Prevalentie
Vooral chondrodystrophe rassen (Teckel, Franse Bulldog, Beagle, Lhasa Apso, Jack Russel enz.) komen in aanmerking voor een discus hernia met de Teckel goed voor 45-70% van alle gevallen. Bij deze honden, treden de klinische symptomen gemiddeld op tussen de 3-6 jaar, hoewel er vaak reeds een tussenwervelschijf verkalking zichtbaar is op rongen voor de leeftijd van 2 jaar. Bij non -chondrodystrophe rassen (Labrador Retrievers, Duitse Herder, enz.) treden symptomen meestal op tussen de 5 en 12 jaar oud.
Symptomen
Cervicale discus hernia’s ( nekhernia) geven meestal alleen maar pijn zonder al te veel verlies van de zenuw functie aan de ledematen. De meeste honden zullen hun nek trachten te immobiliseren en met een stijve gang lopen. Zij zullen vaak weigeren hun nek te buigen (om te eten). Een meer uitgesproken hernia kan leiden tot een ataxische ("dronken man") manier van lopen aan de voor-en achterpoten en kan tenslotte zelfs leiden tot een volledige verlamming van voor - en achterpoten.
Thoraco-lumbale discus hernia’s ( rughernia) presenteren zich vaak met een variabele mate van pijn. Vroeg in het verloop van de ziekte zal een huisdier gewoon weigeren te stappen maar nadien zal er zich vaak ook een ataxische gang ontwikkelen aan de achterpoten ( itt. nekhernia). De voorste ledematen lijken meestal normaal. Vervolgens kan een volledig verlies van de motorische functie van achterste ledematen optreden ( motorische verlamming) . Meestal op hetzelfde moment, verliest het dier de kracht om zijn blaas te ledigen (urine pooling) . Dit leidt tot een grote opgezwollen blaas en het daaropvolgende urine druppelen. Tenslotte wanneer de pijnperceptie (diep versus oppervlakkig) verloren gaat, is dit vaak een teken van ernstig ruggenmerg letsel en kan dit bijdragen tot een slechte prognose, indien niet tijdig ingegrepen wordt.
Wanneer consulteert u onze kliniek?
Een discus hernia kan een chirurgische noodsituatie zijn. Prognose voor herstel verslechtert aanzienlijk als mate en de duur van de compressie vergroot. Elk van de hierboven beschreven klinische symptomen zijn redenen voor evaluatie door een dierenarts en mogelijkse doorverwijzing naar onze kliniek. Als een operatie wordt geadviseerd, kan uw eigen dierenarts u verwijzen naar onze chirurg.
Onderzoek
Een neurologisch onderzoek is nodig om de ernst van de hernia te beoordelen. Het onderzoek helpt ons te lokaliseren welk gebied van de wervelkolom verder onderzocht dient te worden.
Er zijn tevens vele andere oorzaken van rugpijn en verlamming, waardoor bijkomende onderzoeken zijn nodig om enerzijds andere oorzaken uit te sluiten en anderzijds de mogelijke hernia te lokaliseren.
Aanvankelijk start men met standaard rontgen opnames maar soms zijn meer geavanceerde tests noodzakelijk om te zien welke tussenwervelschijf daadwerkelijk de problemen veroorzaakt.
Myelografie ( contraststudie) en MRI zijn de meest gebruikte methoden. Af en toe is het noodzakelijk om wat hersenvocht (cerebrospinale vloeistof - CSF) te verzamelen voor een bijkomende analyse. Deze test kan helpen bij de diagnose van inflammatoire aandoeningen die het ruggemerg aantasten.
Foto: Normaal myelogram rug
Foto: MRI scan met multiple ruggenmerg compressies
Differentiaal Diagnose
Trauma, luxatie of fractuur van de wervelkolom wordt altijd beschouwd als een mogelijke reden voor de neurologische uitval. Bepaalde rassen van honden hebben specifieke degeneratieve aandoeningen die uitgesloten moeten worden. Een voorbeeld hiervan is de Duitse Herder met degeneratieve myelopathie, een progressieve degeneratie van het ruggenmerg. Bepaalde besmettelijke ziekten kunnen bij jonge dieren ook tot vergelijkbare klinische symptomen leiden.
Complicaties veroorzaakt door de ziekte
Onbehandeld, kunnen hernia’s leiden tot een permanent verlies van vermogen om te lopen en bewegen van de ledematen. Bij de meeste honden die dit punt bereiken zullen doorlig wondes optreden alsook chronische urineweginfecties tengevolge van urinepooling.
Behandeling
Een conservatieve behandeling met rust en steroïden/ NSAID wordt vaak alleen aangeboden aan patiënten die pas sinds kort symptomen vertonen of de neurologische afwijkingen beperkt zijn.
Volledige verlammings verschijnselen kunnen echter zeer snel ontwikkelen en de schade kan onomkeerbaar zijn. Dit is in tegenstelling tot mensen waar rugpijn het belangrijkste symptoom is en volledige verlamming zelden voorkomt is. Een snelle chirurgische interventie kan noodzakelijk zijn.
Trauma, luxatie of fractuur van de wervelkolom wordt altijd beschouwd als een mogelijke reden voor de neurologische uitval. Bepaalde rassen van honden hebben specifieke degeneratieve aandoeningen die uitgesloten moeten worden. Een voorbeeld hiervan is de Duitse Herder met degeneratieve myelopathie, een progressieve degeneratie van het ruggenmerg. Bepaalde besmettelijke ziekten kunnen bij jonge dieren ook tot vergelijkbare klinische symptomen leiden.
Complicaties veroorzaakt door de ziekte
Onbehandeld, kunnen hernia’s leiden tot een permanent verlies van vermogen om te lopen en bewegen van de ledematen. Bij de meeste honden die dit punt bereiken zullen doorlig wondes optreden alsook chronische urineweginfecties tengevolge van urinepooling.
Behandeling
Een conservatieve behandeling met rust en steroïden/ NSAID wordt vaak alleen aangeboden aan patiënten die pas sinds kort symptomen vertonen of de neurologische afwijkingen beperkt zijn.
Volledige verlammings verschijnselen kunnen echter zeer snel ontwikkelen en de schade kan onomkeerbaar zijn. Dit is in tegenstelling tot mensen waar rugpijn het belangrijkste symptoom is en volledige verlamming zelden voorkomt is. Een snelle chirurgische interventie kan noodzakelijk zijn.
|
|
|
Ventraal Slot
|
Dorsale laminectomie
|
De doelstellingen van de operatie zijn het aanwezige nucleus materiaal rond ruggenmerg te verwijderen en om te voorkomen dat nog meer materiaal druk kan uitoefenen op het ruggemerg. Dit kan gebeuren door een laminectomie, ventraal slot of fenestratie afhankelijk van type en localisatie hernia. Bijkomende vertebrale stabilisatie (fusie) procedures zijn af en toe nodig, vooral in grote honden.
Prognose
De prognose voor discus hernia patienten is over het algemeen goed.
Een conservatieve behandeling kan, in gevallen met enkel pijn en afwezigheid van ernstige compressie van het ruggemerg, zoals incoördinatie en verlamming, succesvol zijn. Helaas blijven sommige honden verslechteren met deze aanpak of hervallen enkele weken of maanden later.
Het slagingspercentage met chirurgie is over het algemeen hoog op voorwaarde dat het ruggenmerg niet voor een lange tijd is gecomprimeerd.
Prognose
De prognose voor discus hernia patienten is over het algemeen goed.
Een conservatieve behandeling kan, in gevallen met enkel pijn en afwezigheid van ernstige compressie van het ruggemerg, zoals incoördinatie en verlamming, succesvol zijn. Helaas blijven sommige honden verslechteren met deze aanpak of hervallen enkele weken of maanden later.
Het slagingspercentage met chirurgie is over het algemeen hoog op voorwaarde dat het ruggenmerg niet voor een lange tijd is gecomprimeerd.
