Kruisband scheur
Een scheur van de voorste gekruiste band (vgb) is een van de meest voorkomende orthopedische aandoening gezien bij de hond.
In tegenstelling tot in de humane geneeskunde, waar trauma de meest voorkomende oorzaak is van dergelijke scheuren, kent deze aandoening bij de hond een multifactoriële oorzaak. Ongeacht de oorzaak resulteert dergelijke scheur tot een instabiliteit van het kniegewricht hetgeen vervolgens zal leiden tot gewrichtsontstekingen (synovitis) , kraakbeen degeneratie, verbindweefseling van het gewrichtskapsel en tot meniscus letsels. Progressieve artrose is het eindresultaat; de ernstige progressieve toename van artrose kan echter worden vermeden met een vroege chirurgische ingreep.
Oorzaken Kruisband scheuren kunnen acuut of chronisch ontstaan. Acute scheuren zijn meestal van traumatische aard en zijn een weerspiegeling van zijn functie als stabilisator in het kniegewricht. Acute scheuren worden meestal geassocieerd met hyperextensie en interne rotatie van het been hetgeen optreedt wanneer de hond in een gat stapt /springt of wordt verstrikt in een hek. Onderliggende etiologie voor chronische scheuren omvatten verslechtering aan de ligament structuur, zwaarlijvigheid, standafwijkingen en immuungemedieerde aandoeningen. In dergelijke omstandigheden kunnen zelfs herhaalde normale activiteiten de oorzaak zijn van het scheuren van de kruisband.
Voorkomen Kruisband scheuren kunnen voorkomen bij zowel beide geslachten, alle leeftijden of alle rassen. Een scheur van de vgb is echter zeldzaam bij katten. Epidemiologische studies hebben gesuggereerd dat vooral jongere, meer actieve, grote rassen aanleg hebben.
Symptomen Afhankelijk van de aard van het letsel (acute of chronische; volledig of partieel gescheurd ), kan de klinische presentatie variëren van een subtiele kreupelheid tot een volledige niet-gewicht dragende kreupelheid. Patiënten met acute scheuren vertonen vaak een erge kreupelheid. Deze kreupelheid verbetert meestal binnen 3 tot 6 weken na insult zonder behandeling, voornamelijk bij patiënten met een gewicht van minder dan 10 kg. Echter zonder behandeling zal vrijwel geen dier een acceptabele functie van de knie terugkrijgen. Bovendien, een aangetaste knie predisponeert het dier aan verwondingen aan andere structuren binnen de knie, zoals de menisci, die de schokdempers van de knie zijn . Schade aan de menisci veroorzaken vervolgens een snellere progressie van artrose en kreupelheid. Gedeeltelijke scheuren zijn vaak moeilijker te diagnosticeren in de vroege stadia. Aanvankelijk, vertonen aangetaste dieren een lichte kreupelheid. Later echter, als het ligament blijft scheuren en er een grotere instabiliteit optreedt , zal de kreupelheid progressief toenemen.
Risicofactoren Risicofactoren omvatten grote, actieve honden (zoals Labradors, Rottweilers en Golden retrievers,..), obesitas, en intermitterende buitensporige activiteit door inactieve honden.
Wanneer consulteert u onze orthopedist? Telkens de kreupelheid langer dan één week aanwezig is en/of deze niet reageert op conservatieve behandeling van rust en onstekingsremmers. Als een operatie wordt geadviseerd, kan uw eigen dierenarts u verwijzen naar onze orthopedist.
Klinisch en bijkomend onderzoek Een scheur van de vgb wordt meestal gediagnosticeerd tijdens een orthopedische onderzoek. Toegenomen gewrichtsvocht , spier atrofie, verminderde beweegelijkheidsmotie, crepitatie en pijn zijn alle tekenen van een scheur van de vgb. Een voorwaartse instabiliteit ( tibiale compressie test) is pathognomonisch, maar bij gedeeltelijke scheuren, kan deze instabiliteit moeilijk op te sporen zijn. Röntgenfoto's worden vaak genomen om toegenomen gewrichtsvocht en aanwezigheid van artrose te bevestigen, en andere gelijktijdige ziekten uit te sluiten.
Differentiaal diagnoses Differentaal diagnoses voor kreupelheid bij de achterste ledematen van honden zijn onder andere
- Botbreuken
- Luxaties
- Verstuikingen
- Patella luxatie
- Heupdysplasie
- Degeneratieve lumbosacrale stenose (cauda equina syndroom)
- Degeneratieve myelopathie (een ziekte van het ruggenmerg)
- Bot of weke delen neoplasie (kanker)
- Panosteitis (een botontsteking vooral gezien bij jonge honden van grote rassen)
- Tarsale instabiliteit
- Achillespees ruptuur
- Osteochondrose (een kraakbeen ziekte)
Complicaties veroorzaakt door de ziekte
- Complicaties veroorzaakt door de ziekte
- Meniscusscheuren
- Verlies van beweegelijkheid
- Spier atrofie van het getroffen lidmaat
- Scheur van vgb in ander lidmaat
- Blijvende kreupelheid
De behandeling van een vkb scheur kan in eerste instantie bestaan uit rust en ontstekingsremmers. Hierna dient de knie altijd weer operatief gestabiliseerd te worden, bij voorkeur binnen enkele weken na ontstaan van de vkb-scheur. Zonder operatie zal vrijwel geen dier een acceptabele functie van de knie terugkrijgen.
De operatieve behandeling bestaat uit het voorzichtig verwijderen van kapotte voorste kruisband en het mogelijks beschadigde deel van de meniscus. Daarna is een stabilisatie van het kniegewricht absoluut noodzakelijk . Dit kan gebeuren via een imbricatie van het retinaculum , TTA of een TPLO procedure. De voor - en nadelen van iedere techniek worden op voorhand besproken.
Nazorg Activiteit wordt beperkt tot aan de leiband wandelen voor een minimum van 6-8 weken. Hydrotherapie is ook een uitstekende niet-gewicht dragende activiteit, zodra de incisie is genezen. Alle therapieën moeten eerst worden besproken met uw behandelende dierenarts. Een controle onderzoek is aangeraden na 6 weken.
